Kapłaństwo

Jakże wielkie znaczenie mają powołania do kapłaństwa i do życia konsekrowanego dla wiecznego zbawienia ludzi! Bóg nieustannie objawia się jako Ojciec za pośrednictwem osób, które słowem i czynem, a czasem nawet męczeństwem poświadczają, że poświęciły się całkowicie służbie braciom . Wzorem dla każdego kapłana jest Jezus Dobry Pasterz, który przyszedł, aby świat miał życie i miał je w obfitości. Przed oczyma Dobrego Pasterza otwierają się niezmierzone horyzonty nowej ewangelizacji – św. Jan Paweł II.

Kapłaństwo jest przedłużeniem ramion Chrystusowych, błogosławiących, rozgrzeszających, jest ciągłym przepowiadaniem Chrystusowej nauki i uobecnianiem Jego Ofiary. Czynić to mogą jednak tylko powołani, przygotowani i wyświęceni przez Kościół. Powołanie jest łaską, która musi trafić na odpowiedni grunt, aby się przyjęła. Musi być otoczone szczególną troską, mieć odpowiednie środowisko rodzinne i towarzyskie, aby się rozwinęło. Musi być przez samego powołanego do służby strzeżone, aby nie zgasło. O tę szczególną atmosferę i klimat duchowy każe Kościół zabiegać rodzinom powołanych, a wszystkim wiernym każe się modlić o dobrych kapłanów i diakonów.

Istotą duszpasterstwa jest przyprowadzanie dzieci i młodzieży do Chrystusa, aby młodzi mogli odkryć, że Chrystus ma wobec każdego z nich konkretny plan miłości. To nie człowiek, to nie księża czy rodzice budzą powołania. Jedynym powołującym jest Chrystus.